سیاهچاله چیست؟

سیاهچاله منطقه ای در فضا است که نیروی جاذبه اش به قدری قوی است که هیچ چیز نمی تواند از آن فرار کند. سیاهچاله غیرقابل مشاهده است. زیرا حتی نور را هم به تله می اندازد. اساس توصیف اصولی سیاهچاله بر معادلات نظریه نسبیت عام (general relativity) بنا شده که به وسیله آلبرت اینشتین فیزیکدان متولد آلمان ارایه شد. این نظریه در سال 1916 منتشر شد.

مشخصه های سیاهچاله ها

نیروی جاذبه نزدیک سیاهچاله قوی است. زیرا همه مواد سیاهچاله در مرکز یک نقطه متمرکز شده اند. فیزیکدانان این نقطه را یک تکینگی (سینگولاریتی singularity) می نامند. عقیده بر این است که این نقطه خیلی کوچک تر از هسته یک اتم است.

 

سطح سیاهچاله به عنوان افق حادثه (horizon event) شناخته می شود. سطح سیاهچاله یک سطح معمولی نیست که شما بتوانید آن را ببینید یا لمسش کنید. در افق حادثه، کشش جاذبه ای بی نهایت قوی است. بنابراین یک شیء می تواند در آنجا برای تنها یک لحظه وجود داشته باشد و با سرعت نور در داخل آن شیرجه می زند و فرو می رود.

 

ستاره شناسان شعاع افق حادثه را برای تعیین اندازه سیاهچاله به کار می برند. شعاع یک سیاهچاله به کیلومتر مساوی است با سه برابر تعداد جرم های خورشیدی در سیاهچاله. یک جرم خورشیدی، جرم (مقدار ماده) خورشید است.

 

هیچ کس هنوز به طور مشخص یک سیاهچاله را کشف نکرده. دانشمندان برای اثبات این که یک شیء متراکم و به هم فشرده یک سیاهچاله است، باید اثراتی را که تنها یک سیاهچاله می تواند به جا بگذارد را اندازه گیری کنند. دو تا از چنین تأثیراتی عبارتند از یک-خم شدن شدید یک شعاع نور و دیگری کند شدن بسیار شدید زمان. ستاره شناسان اشیای متراکمی را پیدا کرده اند که تقریباً مسلم است سیاهچاله هستند. ستاره شناسان این اشیاء را سیاهچاله می نامند با وجودی که اندکی در مورد آن شک دارند.در تصویر زیریک سیاه چاله را می بینید.