حقیقت شق القمرچیست؟

شق القمر یکی از معجزات حتمی و بدون تردید پیامبر اعظم حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم است که احدی از مسلمین در این قضیه شک نکرده است، انسان کامل به منزله روح عالم و جهان به منزله جسم او می باشد و روح دمیده شده در عالم هستی توان تصرف در کائنات و عالم هستی را دارد و این بحث در دروس معرفت النفس و مباحث نفس شناسی حکیمان الهی به خوبی تبیین و تشریح شده است؛ در همین راستا نگاهی به سئوالات افکار جستجوگر، پیرامون این حادثه عظیم و پاسخ های اهل تحقیق به این معجزه خاتم الانبیاء می نماییم.

آیا شق القمر با علوم و عقل سازگار است؟

در پاسخ به سؤال بالا قسمت هایی از تفسیر نمونه نقل می شود:

شق القمر از نظر علوم روزاز سؤالات مهمی که در این بحث مطرح است این است که وقوع انشقاق و شکاف در اجرام آسمانی اصولا امکان دارد؟یا اینکه علم آنرا به کلی نفی میکند؟ پاسخ این سؤال با توجه به مطالعات و اکتشافات دانشمندان فلکی چندان پیچیده نیست، زیرا اکتشافات میگوید: چنین چیزی نه تنها محال نیست، بلکه بارها نمونههای آن مشاهده شده، هر چند در هر کدام عوامل خاصی مؤثر بوده است. به تعبیر دیگر: کرارا در دستگاه منظومه شمسی و سایر کرات آسمانی انشقاقها و انفجارهائی روی داده است که برای نمونه موارد زیر را یادآور میشویم

الف - پیدایش منظومه شمسی

این نظریه از سوی همه دانشمندان پذیرفته شده است که تمام کرات منظومه شمسی در آغاز جزء خورشید بود که بعداً از آن جدا شده و هر یک در مدار خود به گردش درآمده است. منتها در باره عامل این جدائی گفتگو است: لاپلاس معتقد است عامل این جدائی نیروی گریز از مرکز در منطقه استوائی خورشید بوده، به این معنی که در آن هنگام که خورشید به صورت توده گاز سوزانی بود ( و هم اکنون نیز چنین است ) و به دور خود گردش میکرد سرعت این گردش د ر منطقه استوائی سبب شد که قطعاتی از آن جدا گردد، و در فضا پراکنده شود، و به دور مرکز اصلی یعنی خورشید به گردش درآید.

ولی تحقیقات بعضی دیگر از دانشمندان بعد از لاپلاس منتهی به فرضیه دیگری شده که عامل این جدائی را وقوع جزر و مدهای شدیدی در سطح خورشید بر اثر عبور یک ستاره عظیم از نزدیکی آن میشمرد. طرفداران این فرضیه که حرکت وضعی خورشید را در آن روزگار کافی برای توجیه جدائی قطعاتی از آن نمیدانند، دست به سوی این فرضیه دراز کرده، میگویند: این جزر و مد، امواج عظیمی در سطح خورشید به وجود آورد، درست همانند سقوط قطعه سنگ عظیمی در یک اقیانوس، و بر اثرآن قطعاتی از خورشید یکی پس از دیگری به خارج پرتاب شد، و به گرد کره مادر به گردش درآمد.

در هر حال عامل جدائی هر چه باشد مانع از این نیست که همه معتقدند پیدایش منظومه شمسی از طریق انشقاق و جدائیها صورت گرفته است.

ب – آستروئیدها

آستروئیدها قطعات سنگهای عظیم آسمانی هستند که به دور منظومه شمسی در گردشند، و گاهی از آنها به کرات کوچک و شبه سیارات تعبیر میکنند، گاهی بزرگی آنها به گونه ای است که قطر آن به 25 کیلومتر میرسد، ولی غالبا از این کوچکترند. دانشمندان عقیده دارند آستروئیدها بقایای سیاره عظیمی هستند که در مداری میان مدار مریخ و مدار مشتری در حرکت بوده، سپس بر اثر عوامل نامعلومی منفجر و شکافته شده است.

تاکنون بیش از 5 هزار آستروئید کشف و مشاهده شده، و عده زیادی از آنها که بزرگتر هستند نامگذاری، و حجم و مقدار و مدت حرکت آنها به دور خورشید محاسبه شده است، بعضی از فضاشناسان برای آستروئیدها اهمیت خاصی قائلند، و معتقدند احیانا میتوان از آنها به عنوان پایگاهی برای مسافرت به نقاط دور دست فضا استفاده کرد! این نمونه دیگری از انشقاق در اجرام آسمانی است.

ج – شهاب ها

شهاب ها سنگهای بسیار کوچک آسمانی هستند که گاه از اندازه فندق تجاوز نمیکنند، و به هر حال با سرعت شدیدی در مدار خاصی بر گرد خورشید در گردشند، و گاه که مسیر آنها با مدار کره زمین تقاطع پیدا میکند، به سوی زمین جذب میشوند این سنگهای کوچک بر اثر شدت برخورد با هوائی که زمین را احاطه کرده، به خاطر سرعت سرسامآوری که دارند، داغ و برافروخته و مشتعل میشوند، و ما به صورت یک خط نورانی زیبا در لابلای جو زمین آنها را مشاهده میکنیم، و از آن به تیر شهاب تعبیر مینمائیم

و گاه تصور میکنیم که ستاره دور دستی است که سقوط میکند، در حالی که شهاب کوچکی است که در فاصله بسیار نزدیکی آتش گرفته، و سپس خاکستر میشود مدار گردش شهاب ها با مدار زمین در دو نقطه تماس دارد،

به همین دلیل در مردادماه و آبانماه که دو نقطه تقاطع دو مدار است شهاب ها بیشتر دیده میشوند. دانشمندان میگویند: اینها بقایای ستاره دنبالهداری است که بر اثر حوادث نامعلومی منفجر و از هم شکافته شده است. این هم نمونه دیگری از انشقاق در کرات آسمانی.